Majowe ładowanie akumulatorów

W moim wypadku najlepiej sprawdza się wypad na wieś, w strony, gdzie z przyjemnością spędzałam każdą wolną chwilę dzieciństwa. Gdzie wciąż żyją wspomnienia, mimo, że brakuje już kilku kochanych osób. Można dojechać samochodem od innej strony. Ale ja uwielbiam te 30-40 min w autobusie, przeprawę przez ulubioną kładkę na Wisłoce, a potem pół godzinki wolnym kroczkiem cudnie wijącą się  drogą, chłonięcie pięknych okoliczności przyrody i własnymi, swobodnie przepływającymi myślami, które samą mnie czasem zaskakują. I takie rarytasy zafundowałam sobie właśnie wczoraj, w piękny majowy dzień:)
Kilka zdjęć, które otwiera oczywiście (co niektórzy już wiedzą) rzut oka z ulubionej kładki na Wisłoce, którą zawsze z duszą na ramieniu przechodzę, bo chyba mam jakieś lęki wysokości. 
W tym miejscu chcę wtrącić, że jestem bardzo marnym niestety fotografem. Zdjęcia które poniżej prezentuję, znacznie lepiej wyglądają, gdy się je powiększy, co sugeruję uczynić.
A więc wracając do wątku -   najpierw brzeg ten co zawsze :

I na dokładkę premiera przeciwnego brzegu :) :

Kolejna, bardzo przyjemna część programu - wędrówka półgodzinna o której pisałam. Robiłam z tej trasy zdjęcia jesienią, ale jak nie powtórzyć tego teraz, w maju, kiedy przyroda wybuchła zielenią:)
 Drogę rozpoczyna "zielona brama" -

potem następuje takie wyjście z cienia :

i się idzie, idzie i chciałoby się wręcz, by ta droga była jak najdłuższa :

 Koniecznie trzeba rozglądać się na boki i chłonąć niepowtarzalną zieleń młodziutkiego zboża,

łachy bielących się dmuchawców mniszka i połyskującej w oddali, wijącej się Wisłoki :

 pozaglądać w przydrożny parów, zarośnięty dziką, kipiącą niemal zielenią :

Lasek też kusił swoimi widokami po mojej prawej :

niby ten sam, a co kilkadziesiąt metrów jednak inaczej wyglądający :)

U kresu drogi, na progu, radośnie powitała mnie Majeczka, ale dalej nie przepadająca za pozowaniem do zdjęć :

A potem były beztrosko-miłe pogawędki i żadnego łazikowania w upale. Ale za to mieląc ozorami uszykowałyśmy m.in to :), tu jeszcze nie do końca gotowe :

Ma ktoś wątpliwości, że było i pięknie i smacznie ??? :):):)

Przypomnienie : jeszcze do jutra rana, mogą się dopisać osoby chętne na przeczytanie książki i przesłanie jej kolejnym zainteresowanym. Informacje i niezbędne szczegóły w poście niżej.Zapraszam :)

Robótkowo : chwilowo nic. W planach wykorzystanie cienkiej, kasztanowej wełenki na sweter dla szczupłej kobitki, rozm.36, ale jakoś nie mam weny ani pomysłu. Wiem, że musi być w miarę prosty wzór, bo osoba proste formy lubi i za ażurami nie przepada i w miarę pod szyję, bo dekoltów większych też nie lubi i raczej dłuższy niż krótszy. Jak mi pomysł zaświta - przystąpię do machania drutami. Nie korzystam z gotowych wzorów i opisów bo .... nie umiem ich odcyfrowywać! Czasem podglądam fotki i jeśli coś mnie zainspiruje, na ich podstawie jakąś własną, bardzo luźną, ale zwykle odbiegającą od oryginału rzecz zrobię. Często są to fragmenty - a to dekolt, a to rękaw, czy zapięcie mi się spodoba. Kieruję się miarą "na oko" i zwykle mnie ona nie zawodzi.