Candy - wyniki :)

Wieczór nastał, więc zgodnie z zapowiedzią urządziłam pierwsze moje losowanie. Przebiegało w sposób tradycyjny, by zaczerpnąć więcej przyjemności z tego faktu.  Tak więc : pod postem ogłaszającym zabawę do momentu losowania 71 osób zostawiło ślad, z czego aż 70 to były zgłoszenia :) Ilość chętnych osób przerosła moje najśmielsze oczekiwania! I przyprawiła o ból serca, jako że zwyciężyć mogła tylko jedna osoba. Zacisnęłam więc zęby, zamieszałam w misce i  - wyciągnięta karteczka oznajmiła kto zwyciężył

                            Harapati :) Gratuluję i o adres na maila proszę.

Serdecznie dziękuję wszystkim, którzy wzięli udział w zabawie. Na pewno będą następne :)

Szal

Sama jeszcze nie wiem, czy jestem z niego zadowolona - dopiero skończyłam, od razu obfociłam. Jutro w dziennym świetle przyjrzę się mu krytyczniej.  Mógłby być nieco dłuższy i szerszy, ale ograniczenie15 dkg , taki więc musi być. Na plus : miękko się układa i drapuje w zależności od sposobu noszenia (to dzięki wydzierganiu na dość grubych drutach, 7), ma rewelacyjny kolor, którego znów nie umiem nazwać : niby melanż 2 popieli, ale z wyraźnym odcieniem takim mglisto-miętowym. W zależności od światła czasem jest bardziej popielaty, czasem zielono-miętowy. Włóczka buklowata Daria o składzie  : 70% acrylic, 10%PA, 20%Wo - że tak z banderolki przepiszę :)

Może zastąpić ponczo  - tak noszone szale bardzo lubię. Świetnie zastępują sweter na wiosnę i wraz ze zmienną temperaturą można sobie "regulować" stopień opatulenia, spinać ozdobnymi broszami czy jak tylko fantazja podpowie.

Jeszcze jedna fotka, bardziej "w kupie" -

I zbliżenie na nieco naciągnięty wzór, bo na całości mało widoczny,  nie tylko na fotce (się nierówno naciągnął, ale nie mam już siły robić nowego zdjęcia) -

No, gotowe. Pasowałoby mu znaleźć właścicielkę, ja kolejnego już raczej nie potrzebuję.
Jutro zamierzam skończyć szaliczek, który od jakiegoś czasu mam nabrany na druty, a pojutrze wreszcie zająć się którymś z pomysłów na swetry, tuniki. Nie wiem jeszcze odczego zacznę. Się zobaczy :)

Sweter - tunika

Swego czasu córcia ma młodsza, własnoręcznie urodzona, prosiła, smęciła, nudziła, żeby jej zrobić długi, gruby, dziurawy sweter z dekoltem. No to zrobiłam, dokładnie według jej wskazówek. Moim zdaniem rzecz mało praktyczna, ale skoro dziecię zadowolone, to logiczne, że mama też. A że właśnie zjechała do domu w tym swetrze, poprosiłam o zapozowanie do zdjęcia. A ta krakowskim targiem, że owszem, ale tradycyjne głowę uciąć (ucięłam) i... wymusza mi tu następne zamówionko .. Żeby było cienkie, ciemne, gładziutko bez żadnych wzorków, z kimonem, dekoltem do pasa prawie i wązane na boku... Pewnie udziubię, jak tu córce odmówić. Na razie nie mam odpowiedniej włóczki w zapasach, więc muszę się rozejrzeć. Póki co - zdjęcie tego dziurawego i grubego. Zrobiony z wełny luźno i nierównomiernie skręcanej, w kolorze morsko-zielonym, ciemnym.

P.S. Macie rację, że to taka tunika-sweter, więc nawet poprawiłam tytuł posta :)

Walentynki? No to kochajmy się! :)

Jako panna z odzysku nie bardzo mogę liczyć na nic że tak powiem oficjalnego w tym dniu św.Walentego, toteż sprawiłam sobie słodki prezent sama:)

Zamierzam oczywiście to wszystko zjeść, czyniąc tym samym dzień dietetycznie straconym, ale przecież każdy pretekst jest dobry:) No ok, podzielę się z córkami, też je przecież kocham. Tyle, że z jedną nie, bo wyjechała ponad 100km za wiedzą (gratulacje córcuś udanej sesji!). Zresztą wróbelka pewnie podgryzłaby symbolicznie, bo z tego co wiem, jest w trakcie realizacji programu "jędrne pośladki, płaski brzuch", uczęszczając nawet na stosowne fitnesy. Ja tam uważam, że co potrzeba ma płaskie,co wypukłości potrzebuje, porządane krzywizny ma,  a co jędrności wymaga - takie właśnie jest. No cóż - niech się udoskonala zewnętrznie skoro chce. Druga z kolei w domu jest i nic mi nie wiadomo, by jakiś program żywieniowy stosowała aktualnie, więc może jej od razu nieco wydzielę, żeby mnie zbytnio nie denerwowała za częstym sięganiem do mojego skarbu.

A teraz dla Was drodzy zaglądający :

  Zakochanym życzę zdrowia - resztę sobie załatwcie w swoich dwójkowych układach. Samotnym, a także będącym na etapie poważniejszych rozterek sercowych - cóż, może znane ale całkiem niegłupie przesłanie : pokochaj samego siebie, a miłość cię nie opuści.

P.S - już nie walentynkowo,a  informacyjnie - za  2 dni rzucam się w wir drutowania! Nie mogę się doczekać :)

Twój 1% może wiele

Justyna to moja niespełna 20letnia siostrzenica. Od kilku lat zmaga się z fatalnymi skutkami wypadku samochodowego. Dużo by opowiadać... Miesiące walki o życie, kolejne, by samodzielnie jadła, mówiła, szereg operacji, potem i obecnie w latach już liczona rehabilitacja. Teraz walczy  z bólem i niesprawnością. Wierzymy, że będzie samodzielna, że stanie na nogi, że może nawet jeszcze zatańczy...Wiecie, że robiąc tak niewiele, można zrobić bardzo dużo. Wystarczy co trzeba wpisać w odpowiednie rubryki przy wypełnianiu PIT. I nie zapomnieć o rubryce cel szczegółowy, wpisując tam jej imię i nazwisko.  

Poniższy projekt wykonał tato Justyny

Na stronie Fundacji http://www.twojaszansa.org.pl/ podane jest konto, na które w dowolnym momencie można wpłacać dobrowolne, nawet najmniejsze datki. Wpłacając, należy w tytule wpłaty wpisać, dla kogo kieruje się datek. Bez tego dopisku, kwota zasili konto wspólne Fundacji. W imieniu Justynki - dziękuję wszystkim, którzy do tej pory pamiętali o niej i wszystkim przyszłym ofiarodawcom. Dzięki Wam można było zrealizować część kosztownej, a przynoszącej efekty rehabilitacji, która jest dla niej jedyną drogą powrotu do zdrowia i możliwością poprawy jakości życia.

Kwiaty w domu muszą być!

Mogę nie mieć w domu wielu rzeczy, mogę mieć mieszkanie do remontu, zdezelowane fotele, postrzępione dywany, ale MUSZĘ mieć kwiaty w doniczkach. Bez nich dom postrzegam jako wyłącznie pomieszczenie, w którym brak przytulności. Przedstawiam część moich roślinek : na początek kaktusy i kaktusopodobne mówiąc w skrócie ( drugie zdjęcie - trochę wstyd - podmarniały aloes i podsychające listki na wilczomleczach, ale spoko - zabiorę się jutro i za nie, odchucham na wiosnę)

 A to palemka miniaturka - była jedna, po 2 latach "się zrobiły"dwie.

 Bonsai

 Teraz 2 największe - plątanina 2 rodzajów liściastych pnączy i fikus, przyniesiony lata temu przez koleżankę w butelce w postaci 3 listków z korzonkami

 A to najmniejsze - baobab wyhodowany z nasionka zakupionego na Allegro - jeśli ktoś ma doświadczenie, to może podpowie, bo : wykiełkowalo, kiełek do 5 cm wyrósł stosunkowo szybko i się zatrzymał, jakby nie chciał dalej rosnąć. Przeniosłam ze wschodniego okna na południowe, może coś to da.

Na szafce w pokoju

                                                  Na szafkach kuchennych

Na tej szafce żaden rosnąć nie chciał i każdy marniał, więc się wkurzyłam i zainstalowałam sztucznego bluszcza - jeszcze nikt się nie zorientował, że to podróbka :)

 No i jeszcze pstryknęłam lianę na paliku.

  Tu jeszcze kawałek parapetu - sadzonka kawy, a to większe z kulą nawadniającą (bo się niewygodnie podlewa, więc sobie ułatwiam) i sztuczną różą - nie wiem jak się nazywa.

Na koniec - wypustka o powierzchni około półtorej metra , którą dowcipniś PRLowski nazwał balkonem, a na nim tęsknota za ogrodem i jego namiastka - czerwona porzeczka, która oczywiście już owocowała a teraz sobie zimuje i właśnie została przycięta. Dołączą do niej 2 skrzynki poziomek, które też w domu zimują w cichym kątku. Moja starsza córka chciała być zabawna i sprawić mi do tej groteski ogródkowej  krasnala ogrodowego :D Wybiłam jej pomysł z głowy. Proszę przymknąć oko na podrapane barierki - zdążyłam oskrobać do malowania przed zimą, ale pomalować już nie :)

 Tyle, choć nie wszystko, a i tak wyszło przydużawo :)

Zapomniane bolerko

Odnalazłam dzisiaj z rana przypadkowo zapomniane bolerko. Jak do tego doszło? Nie ma się chyba czym chwalić, ale fakt jest taki, że mam ci ja komodę z 5 dużymi szufladami na... bałagan. Wszystko, co sporadycznie jest potrzebne, wszystko, co akurat w danej chwili trzeba gdzieś " na chwilę" upchnąć, ląduje w którejś z szuflad. Mniej więcej wiem co tam jest, ale raczej bardziej mniej, niż więcej. No i dziś w poszukiwaniu pędzelka, który był mi niezbędnie potrzebny, wygrzebałam to bolerko. Robiłam je już dość dawno, bez konkretnego celu, dla samego faktu dziergania. Ma kilka mankamentów drobnych, nie rzucających się w oczy, więc nie wymienię, może nie zauważycie :). Postanowiłam je odświeżyć, skoro już wyciągnęłam i sprezentować bratowej. Szczuplutkiej brunetce powinno być w nim ładnie. Bolerko robione ryżem, wykończone przy rękawkach i dekolcie szydełkiem, ze ściągaczową pliską na zapięcie z przodu. takie sobie - zwyczajne i proste. Jest za to w kolorze który bardzo mi się podoba, a który nie bardzo potrafię określić - coś jakby zmieszać zgaszoną fuksję z odrobiną śliwkowego koloru. Całość wygląda tak :

Przy okazji wyciągnęłam upchnięty wszufladzie wielgachny, 40dkg motek włóczki, który kupiłam parę dni temu okazyjnie na Allegro. Nie ma banderoli, ale wygląda mi to na coś w rodzaju akrylu z domieszką wełny, jest bardzo milutka w dotyku, kolor zduszony niebieski - taki jakby dżinsowy. Muszę go przynajmniej zwinąć, bo mi się zmierzwi i poplącze, jeśli dalej będę nim tak pomiatać po szufladach czy innych kątach.

P.S. Pędzelka nie odnalazłam.

Słów kilka

Po pierwsze - cierpię. Cierpię, bo druty poszły na jakiś czas w odstawkę. Zbyt dużo zaległości w domu i w pracy, z którymi muszę się uporać. Jak na złość zaopatrzyłam się jeszcze w kilka włóczek i nie mogę, po prostu nie mogę sobie na razie pozwolić, by cokolwiek dziergać. Dobrą stroną medalu mojej dodatkowej pracy jest to, że sprawia mi przyjemność i też zajmuje ręce. Pracuję w domu posłuchując sobie muzyczki, no i dotarł do mnie fakt istnienia audiobooków, więc wkrótce połączę "czytanie" z pracą.
Po drugie - totalne zaskoczenie przez tkaitka - dostałam jeszcze w styczniu wyróżnienie!

http://tkaitka.blogspot.com/2011/01/wyroznienie-od-antoniny.html 

Wyróżnienie tym cenniejsze, że ta nasza aktywna i znana większości dziergających blogowiczek koleżanka, doceniła akurat mój raczkujący jakby nie było blog, wybierając go spośród wielu do typowanej przez siebie dziesiątki. SERDECZNIE DZIĘKUJĘ! Sprawiłaś mi na prawdę wielką niespodziankę, przyjemność ale i nie lada kłopot - bo minęło już parę dni, a ja nijak nie potrafię wybrać swojej dziesiątki. Wszystkie blogi są ciekawe, większość mi się podoba a całkiem sporo wręcz zachwyca. Przepraszam, ale nie potrafię przyznać tych dziesięciu wyróżnień. Powiem tak - wszystkie blogi do których zaglądam (widoczne w bocznym pasku) zasługują na wyróżnienie i moim skromnym zdaniem wyróżniłam je poprzez umieszczenie ich tam. Każdy jest dla mnie ważny, pewnie ich jeszcze z biegiem czasu przybędzie.
Po trzecie i na koniec tego dzisiejszego kolaboratu - dziękuję wszystkim zaglądającym i zapraszam do udziału w moim candy. Szczegóły - post niżej.